2012-11-14 - Łk 17,11-19 - homilia o.S. Karwackiego.mp3
spesalvi / Rachunek sumienia i SPOWIEDŹ ŚW / 2012-11-14 - Łk 17,11-19 - homilia o.S. Karwackiego.mp3
Pobierz
Inne foldery z plikami do pobrania
-
→ Duchowość IGNACJAŃSKA -
2005 - Ale o co chodzi -
2006 -
2007 - ''Bóg nieoswojony'' -
2010 - RORATY dla tych, co zaspali -
2010 Akademickie -
2011 - RORATY dla tych, co zaspali -
2012 - Eucharystia -
2012 - RORATY dla tych, co zaspali -
2014 - RORATY dla tych, co zaspali -
2015 - RORATY dla tych, co zaspali -
2023 - RORATY dla tych, co zaspali -
3.O grzesznym ciele -
4.Wada ciężka czyli pycha -
8.O zazdrości i chciwości -
cykl Wiara szukająca zrozumienia -
do Wszystkich Świętych -
Dominikańska Szkoła Wiary -
Dziecko w świecie obrazów - (audycja) -
Gorzkie żale 2008 -
Gorzkie żale 2009 -
Gorzkie żale -Cappella Gedanensis [2006] -
Homilie 2010 -
Homilie 2011 -
Homilie 2012 -
Homilie 2013 -
Homilie leśniowskie -
Homilie RORATNIE -
Ignacjański rachunek sumienia -
Ignacjański rachunek sumienia - konferencja -
Katechezy o Mszy św -
Katechezy o Triduum Paschalnym -
Kazania 2011 (rok A) -
Kazania 2012 (rok B) -
Kazania 2014 (rok A) -
Kazania 2015 (B) -
ks. Grzywocz Krzysztof -
Loretańska -
Modlitwa W Drodze (Prey As You Go) -
o. Augustyn Józef SJ -
o. Karwacki Samuel -
o. Kłoczowski Jan Andrzej -
o. Krupa Paweł -
o. Recław Remigiusz SJ -
o. Szustak Adam -
Oto ja posyłam Anioła przed Tobą -
Pragnij! O rozeznawaniu powołania -
Rekolekcje adwentowe -
Sakrament pojednania i kierownictwo duchowe -
Tygodniowy rachunek sumienia
Zapraszam do odwiedzenia strony: Wszystko o spowiedzi św.
Pokusa
Żył sobie kiedyś pewien pustelnik, który był tak święty, że jedną nogą znajdował się już prawie w Niebie. W grocie, gdzie mieszkał, która znajdował się w ścianie wysokiej zielonej góry, nie było prawie nic. Pustelnik zbierał leśne jagody, zioła, czasami zaś na niedzielny obiad jakieś grzyby.
"W jaki sposób mogę go kusić?" - zastanawiał się nieustannie diabeł.
Szpiegował go, śledził jego ślady, przyglądał mu się od stóp do głowy, wszystko po to, aby móc w nim dostrzec choćby najdrobniejszą wadę. Ale nic nie znajdował. Deptał mu po piętach, wściekał się i klął. W końcu jednak zdecydował, że musi przystąpić do konkretnego ataku.
Pojawił się przed pustelnikiem właśnie wtedy, kiedy ten pożywiał się kawałkiem chleba zanurzanego w źródlanej wodzie.
"Cześć" - powiedział do niego Szatan. - "Czy wiesz kim jestem?"
"Diabłem" - odpowiedział spokojnie pustelnik.
"Bóg zgodził się na to, abym cię kusił. Zależy mi na tym, abyś popełnił jakiś ciężki grzech".
"Mów dalej" - mówił pustelnik - "Słucham cię".
"Zamorduj kogoś"
"Nie . Nie ma mowy".
"Napadnij na jakąś kobietę".
"To potworne i obrzydliwe. Nigdy tego nie zrobię. Uciekaj stąd diable. Brakuje ci nawet fantazji".
"Napij się więc choćby odrobiny wina. To przecież nawet nie jest grzech. Zrób mi jakąś przyjemność".
Pustelnik westchnął: "No dobrze. Łyk wina to rzeczywiście nic złego".
I znienacka pojawił się w jego ręku puchar wspaniałego, musującego wina. Wypił łyk, potem zaczerpnął powietrza i wypił następny.
"Mniam, wyśmienite" - powiedział. Wypił jeszcze jeden łyk i powiedział: "Mocne......jak diabeł !"
Potem zaczął się śmiać, opadł się na kolana i dalej żłopał wino.
Pobliską ścieżką zmierzała w jego stronę dziewczynka. "Dzień dobry, święty człowieku" - powiedziała. "Przyniosłam ci kilka jabłek i kawałek chleba".
Pustelnik z przesłoniętymi wściekłością oczami złapał ją za włosy i rzucił na ziemię. Dziewczynka zaczęła krzyczeć co sił w płucach. Usłyszał ją pracujący na polu ojciec i przybiegł jej na pomoc. Zobaczywszy go pustelnik złapał za wielki kamień i rzucił w niego z wielką mocą.
Dopiero po pewnym czasie, kiedy pustelnik doszedł do siebie zorientował się , że u jego stóp leży we krwi jakiś człowiek.
"Wydaje mi się, że nie żyje" - powiedział ze zwycięską mina Szatan. Potem zerwał kwiatek i włożył go sobie do ust.
Pustelnik rzucił się z przerażeniem na kolana: "Panie Boże, co ja uczyniłem?".
Odpowiedział mu diabeł: "I pomyśleć, że z trzech grzechów wybrałeś najmniejszy. Dzięki niemu będziesz musiał spędzać wiele dni w moim towarzystwie".
I pogwizdując sobie z rękami w kieszeni ruszył przed siebie. Po kilku krokach zatrzymał się, odwrócił i przemówił jakby do swojego starego przyjaciela: "No i co, pójdziesz za mną pustelniku?"
Mniejsze grzechy nie istnieją...
Źródło: Bruno Ferrero - "Zna to tylko wiatr"
Pokusa
Żył sobie kiedyś pewien pustelnik, który był tak święty, że jedną nogą znajdował się już prawie w Niebie. W grocie, gdzie mieszkał, która znajdował się w ścianie wysokiej zielonej góry, nie było prawie nic. Pustelnik zbierał leśne jagody, zioła, czasami zaś na niedzielny obiad jakieś grzyby.
"W jaki sposób mogę go kusić?" - zastanawiał się nieustannie diabeł.
Szpiegował go, śledził jego ślady, przyglądał mu się od stóp do głowy, wszystko po to, aby móc w nim dostrzec choćby najdrobniejszą wadę. Ale nic nie znajdował. Deptał mu po piętach, wściekał się i klął. W końcu jednak zdecydował, że musi przystąpić do konkretnego ataku.
Pojawił się przed pustelnikiem właśnie wtedy, kiedy ten pożywiał się kawałkiem chleba zanurzanego w źródlanej wodzie.
"Cześć" - powiedział do niego Szatan. - "Czy wiesz kim jestem?"
"Diabłem" - odpowiedział spokojnie pustelnik.
"Bóg zgodził się na to, abym cię kusił. Zależy mi na tym, abyś popełnił jakiś ciężki grzech".
"Mów dalej" - mówił pustelnik - "Słucham cię".
"Zamorduj kogoś"
"Nie . Nie ma mowy".
"Napadnij na jakąś kobietę".
"To potworne i obrzydliwe. Nigdy tego nie zrobię. Uciekaj stąd diable. Brakuje ci nawet fantazji".
"Napij się więc choćby odrobiny wina. To przecież nawet nie jest grzech. Zrób mi jakąś przyjemność".
Pustelnik westchnął: "No dobrze. Łyk wina to rzeczywiście nic złego".
I znienacka pojawił się w jego ręku puchar wspaniałego, musującego wina. Wypił łyk, potem zaczerpnął powietrza i wypił następny.
"Mniam, wyśmienite" - powiedział. Wypił jeszcze jeden łyk i powiedział: "Mocne......jak diabeł !"
Potem zaczął się śmiać, opadł się na kolana i dalej żłopał wino.
Pobliską ścieżką zmierzała w jego stronę dziewczynka. "Dzień dobry, święty człowieku" - powiedziała. "Przyniosłam ci kilka jabłek i kawałek chleba".
Pustelnik z przesłoniętymi wściekłością oczami złapał ją za włosy i rzucił na ziemię. Dziewczynka zaczęła krzyczeć co sił w płucach. Usłyszał ją pracujący na polu ojciec i przybiegł jej na pomoc. Zobaczywszy go pustelnik złapał za wielki kamień i rzucił w niego z wielką mocą.
Dopiero po pewnym czasie, kiedy pustelnik doszedł do siebie zorientował się , że u jego stóp leży we krwi jakiś człowiek.
"Wydaje mi się, że nie żyje" - powiedział ze zwycięską mina Szatan. Potem zerwał kwiatek i włożył go sobie do ust.
Pustelnik rzucił się z przerażeniem na kolana: "Panie Boże, co ja uczyniłem?".
Odpowiedział mu diabeł: "I pomyśleć, że z trzech grzechów wybrałeś najmniejszy. Dzięki niemu będziesz musiał spędzać wiele dni w moim towarzystwie".
I pogwizdując sobie z rękami w kieszeni ruszył przed siebie. Po kilku krokach zatrzymał się, odwrócił i przemówił jakby do swojego starego przyjaciela: "No i co, pójdziesz za mną pustelniku?"
Mniejsze grzechy nie istnieją...
Źródło: Bruno Ferrero - "Zna to tylko wiatr"
Inne pliki do pobrania z tego chomika
