-
2211 -
895 -
2488 -
1867
8161 plików
608,34 GB
CZĘŚĆ II
Księga Rodzaju
W Księdze Rodzaju jest opisany początek świata i człowieka, początek grzechu - ale też początek objawienia i odkupienia (Rdz 3,15 - fragment zwany "protoewangelią"), początek rodziny, cywilizacji, narodów mówiących różnymi językami - i początek narodu wybranego.
Księga Rodzaju stanowi wstęp do Biblii. Pierwsze słowa tej księgi brzmią właśnie "na początku...". Jest to punkt wyjścia dla całej Biblii. Lektura tej księgi pozwala zrozumieć, co stało się z rodzajem ludzkim, jak doszło do upadku człowieka. Określenie tej księgi nazwą Genesis (polskie Księga Rodzaju) trafnie oddaje jej treść (w przeciwieństwie do enigmatycznego określenia "Pierwsza Księga Mojżeszowa").
Prolog Pięcioksięgu (jedenaście pierwszych rozdziałów) można uważać za wyłożenie podstawowych zasad teologii biblijnej. Właśnie do Prologu można zwrócić się, szukając biblijnych odpowiedzi na pytania dotyczące Boga, człowieka i świata. Człowiek ukazany jest tutaj jako kulminacyjny punkt stworzenia podlegający jednak swojemu Stwórcy. Zanegowanie tej relacji podległości musi nieuchronnie prowadzić do nieszczęść w każdej sferze życia. Ukazana jest tutaj również Boża odpowiedź na grzech człowieka - odpowiedź zawierająca, obok idei sprawiedliwości, także ideę zbawienia. Bóg jest więc miłosierny, bliski człowiekowi. Księga Rodzaju objawia wiele aspektów Bożej natury poprzez podawanie Imiona Boga - również w ten sposób Bóg pozwala się poznawać, zbliżać do siebie.
W Księdze Rodzaju pojawia się po raz pierwszy temat przymierze. Jest w niej opisane przymierze zawarte z Noem (Rdz 9) oraz przymierze zawarte z Abramem (Rdz 15) , a potem już Abrahamem (Rdz 17) . Przymierza te były wzajemnym zobowiązaniem między Bogiem a człowiekiem. Człowiek otrzymał od Boga widzialne znaki, potwierdzające Boże obietnice, a podejmując zobowiązanie wobec Boga zgodził się na Boże "wybranie". Opisane jest też przymierze między ludźmi: zawierają je Abraham i Abimelech "W owym czasie Abimelek z dowódcą swego wojska Pikolem tak powiedział do Abrahama: Bóg pomaga ci we wszystkim, co czynisz. Złóż mi więc teraz tu na tym miejscu przysięgę na Boga, że ani wobec mnie, ani wobec mego potomstwa bliższego i dalszego nie dopuścisz się zdrady; że jak ja obszedłem się z tobą łaskawie, tak też i ty będziesz postępował względem mnie i tej ziemi, w której jesteś gościem. Abraham rzekł: Przysięgam! Równocześnie jednak Abraham zrobił Abimelekowi wymówkę z powodu studni z wodą, zabranej mu przemocą przez ludzi Abimeleka. Abimelek odpowiedział: Nie wiem, kto to uczynił, boś ty mi nie dał o tym znać. Dopiero teraz dowiaduję się o tym. A potem Abraham dał Abimelekowi owce i woły, i tak obaj zawarli przymierze. Abraham wydzielił nadto z trzody siedem jagniąt. Abimelek zapytał Abrahama: Co znaczy tych siedem jagniąt, które oddzieliłeś? Odpowiedział Abraham: Tych siedem jagniąt przyjmiesz ode mnie, żebym mógł mieć dowód, że to ja wykopałem ową studnię. Dlatego nazwano tę miejscowość Beer-Szeba, że tam obaj złożyli przysięgę. Po zawarciu przymierza w Beer-Szebie Abimelek i dowódca jego wojska Pikol udali się w powrotną drogę do kraju Filistynów". (Rdz 21,22 - 32( oraz Jakub i Laban "Zawrzyjmy zatem obaj przymierze i niech [to] będzie świadectwo [zgody] między mną a tobą. Wtedy Jakub wybrał jeden kamień i postawił jako stelę, a potem rzekł do swych bliskich: Nazbierajcie kamieni! Zebrali więc kamienie i ułożyli z nich kopiec, na którym zasiedli do posiłku. Laban nazwał to wzniesienie: Jegar Sahaduta, Jakub zaś: Galed. Laban przy tym dodał: Niechaj ten pagórek będzie odtąd świadectwem [zgody] między mną a tobą. Dlatego nazwał go Galed i Mispa, mówiąc: Niechaj Pan czuwa nade mną i nad tobą, gdy się rozstaniemy! Gdybyś źle się obchodził z moimi córkami albo wziął sobie oprócz nich inne żony, to choć nie będzie nikogo z ludzi między nami, patrz: Bóg będzie świadkiem między mną a tobą! I rzekł jeszcze Laban do Jakuba: Ten oto pagórek z kamieni i ta stela, które ustawiłem jako świadectwo [zgody] między mną a tobą, będą świadectwem, że ani ja nie będę szedł obok tego pagórka do ciebie, ani ty nie będziesz szedł obok tego pagórka lub steli do mnie w złym zamiarze. Bóg Abrahama i Bóg Nachora, Bóg ich przodków, niechaj będzie naszym sędzią! Jakub zaś przysiągł na Tego, którego z bojaźnią czcił Izaak, jego ojciec. A potem Jakub zabił na owej wyżynie zwierzęta na ofiarę, po czym zaprosił swych krewnych na posiłek. A gdy się posilili, ułożyli się do snu na tej wyżynie". (Rdz 11,44 - 54( . Znaczeniem przymierza jest podjęcie wzajemnego zobowiązania.
Teologia Biblijna w Księdze Rodzaju
W Księdze Rodzaju można odnaleźć dwie ważne prawdy dotyczące sposobu stworzenia świata przez Boga:
- po pierwsze Bóg stworzył świat swoim słowem i intymnym zaangażowaniem
(stworzenie jest dziełem Boga)
- po drugie - Bóg dokonał tego stworzenia , "z niczego", bez używania jakiegokolwiek uprzednio istniejącego tworzywa.
Co więcej, czytamy w Księdze Rodzaju, że wszystko, co zostało stworzone - było dobre. Przekonanie o tym, że stworzenie jest dobre (wyrażone wielokrotnie np. w Rdz 1) oznacza, że jest ono nośnikiem duchowych wartości, głosząc chwałę Boga i odzwierciedlając Jego dobroć. Jest ono także zdolne do działania w kierunku realizacji celów zaplanowanych przez Boga. Upadek człowieka nie naruszył tej podstawowej dobroci stworzenia, chociaż popsuł jego doskonałość.
Człowiek został stworzony, aby panować - jest ukoronowaniem stworzenia. Podstawą niezależności człowieka od reszty stworzenia jest związek człowieka z Bogiem. Fakt dominacji człowieka nad stworzeniem jest podkreślony przez opis nadawania imion zwierzętom. Człowiek, mający panować nad naturą, jest jednak także częścią natury i Stary Testament podkreśla solidarność człowieka ze stworzeniem. . Z wzajemnych związków między człowiekiem a resztą stworzenia wynika m.in. fakt ściągnięcia przekleństwa na ziemię przez grzech pierwszych ludzi - oraz (podkreślone później przez św. Pawła Apostoła) "oczekiwanie" całego stworzenia na ostateczne wybawienie człowieka.
Zostaliśmy stworzeni na obraz Boga
Człowiek nie pozostał sam - obok mężczyzny pojawia się kobieta. W świetle opisu starotestamentowego ludzie zostali stworzeni do wzajemnego uzupełniania się w miłości - tylko osobowa więź jest w stanie zaspokoić najgłębsze potrzeby ludzkiej natury. Małżeństwo, przedstawione w Starym Testamencie jako podstawowa, naturalna i obdarzona Bożym błogosławieństwem relacja międzyludzka, jest obrazem miłości Boga do ludzi.
Także szersze relacje - w obrębie rodu, narodu - powinny być oparte o miłość (taki jest właściwy sens nakazów Prawa, ukazany przez Jezusa - na przykład w przypowieści o miłosiernym Samarytaninie). Godne podkreślenia jest to, że biblijnej miłości nie można utożsamiać wyłącznie z zaangażowaniem w sferze uczuciowej, ale raczej ze świadomą postawą, której ostatecznym celem jest oddawanie chwały Bogu (Stary Testament wskazuje fakt, że pełnia człowieczeństwa polega właśnie na oddawaniu chwały Bogu).
Więcej można na http://swiat.biblii.pl/teksty/ksiega_rodzaju.php on sam pójdzie przed Nim w duchu i mocy Eliasza, żeby serca ojców nakłonić ku dzieciom, a nieposłusznych - do usposobienia sprawiedliwych, by przygotować Panu lud doskonały.
Tekst Słowa Bożego na podstawie Biblii Tysiąclecia.
Nie ma plików w tym folderze
-
0 -
0 -
0 -
0
0 plików
0 KB