Kafarnaum,Tyberjada

KAFARNAUM. Ważne to miejsce, jest miastem Jezusa, aż l6 razy imiennie wzmiankowane w Ewangelii. Dużo tu prawdziwych skarbów archeologicznych. Oczom naszym przedstawia się miasto ruin o wyraźnych zarysach ulic (jest nawet kamień milowy z czasów Hadriana z poł. II wieku, bo tędy wiodła Via Maris), mieszkań - a wśród nich domu Piotra, wyraźne ślady ośmiogonalnego kościoła bizantyjskiego i dobrze zachowanych ruin synagogi. Podziwiać trzeba, z jaką pieczołowitością i starannością gromadzi się tutaj wszelkie świadectwa tamtych czasów z pobliskich okolic, a to dzięki franciszkanom, stróżom tego sanktuarium i stróżom Ziemi Świętej w ogóle. Również tutaj rozważamy wydarzenia z czasów Jezusowych. Miasto to jest nam szczególnie bliskie, bo bliskie było sercu Jezusowemu. Tak często Ewangelie mówią o nim jako o mieście Jezusa, mieście Jego (Mt 9,1). Zresztą, po opuszczeniu Nazaretu Jezus osiadł właśnie tutaj, w Kafarnaum (Mt 4,13). Tu też nauczał najczęściej, zdziałał najwięcej cudów (por. np. Mk 1,32). Przede wszystkim tu uzdrowił teściową Piotra (Mt 8,14), sługę setnika rzymskiego (Mt 8,5-13), człowieka sparaliżowanego spuszczonego przez powałę dachu (Mk 2,1-12), wskrzesił córkę Jaira (Mt 9,18-26); uwolnił opętanego przez złego ducha (Mk 1,23), uzdrowił kobietę cierpiącą na krwotok (Mk 5,25). W pobliżu powołał na apostoła Lewiego-Mateusza, celnika. Zwiedzamy najpierw stosunkowo dobrze zachowane fragmenty synagogi żydowskiej. Nie jest to wprawdzie ta sama synagoga, w której Pan Jezus zabrał głos, bo pochodzi z IV w., ale zbudowana jest na wcześniejszej, może więc Jezusowej? W niej więc wygłosiłby Jezus tak ważną mowę eucharystyczną, mówiąc o chlebie życia (J 6). Tu też mogli Go odnaleźć ci, których dzień przedtem cudownie nakarmił chlebem i którzy chcieli obwołać Go królem. Kafarnaum stało się więc drugą ojczyzną Jezusa, a zarazem centrum Jego działalności misyjnej. Trzeba jednak dodać, że Kafarnaum oraz pobliskie Korozain okazały się wielce niewdzięczne Jezusowi. Przecież nigdzie nie dokonało się tak wiele cudów zdziałanych przez Zbawiciela. A jednak miasteczka te nie odpowiedziały na łaskę wiarą i nawróceniem, lecz zasłużyły na gorzki wyrzut: A ty, Kafarnaum, czy aż do nieba masz być wyniesione? Aż do Otchłani zejdziesz. Bo gdyby w Sodomie działy się cuda, które się w tobie dokonały, zostałaby aż do dnia dzisiejszego...(Mi 11,23-24; Łk 10,15).
Ośmiogonalna świątynia, zbudowana na wzór poprzedniej z czasów bizantyjskich, została wzniesiona na miejscu, gdzie poważna tradycja i rzetelna archeologia wskazują na dom Szymona Piotra, u którego Jezus znalazł schronienie, mieszkanie. Jakie to cudowne, że zbudowano tę świątynię na fundamentach domu Piotra, nie naruszając odkopanych ruin. Zarówno ołtarz jak i ławki usytuowane są amfiteatralnie wokół wykopalisk domu Apostoła, które poprzez szklaną posadzkę znajdują się w zasięgu wzroku uczestniczących w nabożeństwie.
Ks. Alojzy Sitek

Miasto zostało wybudowane około 20 roku n.e. przez Heroda Antypasa, syna króla Heroda Wielkiego. Pierowtnie znajdowała się w tym miejscu wieś Rakkat, która po rozbudowie w miasto stała się stolicą królestwa Antypasa w Galilei. Nazwę Tiberias nadano miastu na cześć cesarza Tyberiusza. Początkowo Żydzi odmówili osiedlania się w nowym mieście, jednak Antypas pod przymusem przesiedlił część ludności wiejskiej do nowej stolicy.
W czasach upadku państwa żydowskiego, Tyberiada (Tiberias) stała się jednym z czterech świętych miast kraju. Osiedlił się tutaj Sanhedryn i żydowski sąd. Zarazem miasto stało się centrum żydowskiej nauki i sztuki. To właśnie tutaj zaczęto spisywanie Miszny, z której wyrósł Talmud Jerozolimski.
Pod panowaniem Bizancjum i Arabów, Tyberiada upadła. W okresie Krzyżowców, miasto weszło w skład Królestwa Jerozolimskiego. W 1187 roku wojska Saladyna pokonały Krzyżowców w bitwie w pobliżu Tyberiady. W wyniku zawartego porozumienia, miasto Tyberiada przeszło pod arabskie panowanie. W XVI wieku na krótki okres czasu Suleiman Wspaniały oddał Tyberiadę Żydom. Następnie miasto zostało ponownie spustoszone. W czasach nowożytnych nastąpiło ponowne żydowskie osadnictwo w Tyberiadzie, która w 1948 roku weszła w skład państwa Izrael. W październiku 2004 roku, na spotkaniu w Tyberiadzie nastąpiło ponowne oficjalnie utworzenie Sanhedrynu. W 1920 roku, przy okazji brukowania drogi z Tyberiady do Zemach, przypadkowo odkryto w pobliżu źródeł siedmioramienny świecznik. Kolejne odkrycia ujawniły synagogę, którą wybudowano około 337-286 roku p.n.e. Wewnątrz ruin synagogi odkryto przepiękną posadzkę z mozaiki, najstarszą w Izraelu. Mozaika posiada trzy panele. Na głównym panelu widnieje duży zodiak ze słońcem po środku. W kierunku słońca kieruje się niebieski rydwan.
Tyberiada ma szczególne znaczenie dla chrześcijan, gdyż wiąże się z życiem oraz działalnością Jezusa Chrystusa. Znajduje się tutaj kościół św. Piotra, wzniesiony w XII-wieku przez Krzyżowców. Budowla ma kształt odwróconej łodzi. Na dziedzińcu pod murem stoi kamienny pomnik w kształcie ołtarza z herbami polskich miast (Warszawa, Kraków, Poznań, Gdańsk, Lwów i Wilno), wybudowany pod koniec drugiej wojny światowej ze składek polskich uchodźców.

• Pobierz folder
• Zachomikuj folder