Było... nie minęło - 24.04.2010 (23m54s).avi

Weterani sierpniowych walk powstańczych wciąż gromadzą się by dawać świadectwo tamtym dniom i heroicznym czynom. Tym razem przy okazji wydania pamiętnika Stanisława Likiernika – jednego z żołnierzy legendarnego „Kedywu”.

W lesie pod Białą Podlaską znajdują się dwie zagubione mogiły, do których nie prowadzą żadne ślady. Autorzy przyjeżdżają tu mniej więcej od ośmiu lat, upominając się o godne żołnierzy miejsce spoczynku dla dwóch lotników, którzy niedaleko, samolotem RWD-8 uderzyli o ziemię. Ten kawałek nieba nad Podlasiem był wymarzonym miejscem dla realizowania taktyki, którą niemieccy myśliwcy nazywali „wolnym polowaniem”. Z minimalnym ryzykiem własnym można było wrócić do bazy z łatwym zwycięstwem nad polskim samolotem transportowym lub łącznikowym. Tu krzyżowały się bowiem lotnicze szlaki wiodące do dowództwa lotnictwa w Brześciu nad Bugiem i na lotniska strategiczne Gnojno-Owadno i Wielick.

Działała wreszcie wielka baza zaplecza Małaszewicze i Podlaska Wytwórnia Samolotów, toteż zdarzeń takich jak śmierć załogi RWD-8 możemy w okolicach Białej naliczyć kilkanaście. Samolot, którego losami się zajmujemy był jedną z siedmiu maszyn 53 Eskadry Obserwacyjnej przedzielonej do lotniczego wsparcia Armii „Modlin”. Los chciał, że właśnie tej jednostce przypadło zadanie niezwykle trudne i ryzykowne – rozpoznanie kolumn nieprzyjaciela, zrzucanie i podejmowanie meldunków, przemykanie nisko, powoli, tak by ujść oczom wrogich myśliwców – co nie zawsze się udawało. Te dwie zapomniane mogiły przetrwały czas wojny i okupacji. Długo po wojnie pojawiła się płyta nagrobna i metalowy krzyż. Chcielibyśmy – w porozumieniu z miejscowymi władzami - doprowadzić do przeniesienia prochów lotników na cmentarz wojskowy w Białej Podlaskiej, pozostawiając symboliczne leśne mogiły dla upamiętnienia miejsca i zdarzenia sprzed lat.