Titanic_-_I_m_Flying_Scene.flv

Zawieszam fotografie
kolejno jedna, druga, czarna i szatynka
w poziomie, pionie, w czapce, z włosami rozwianymi
oczy takie oczywiste, rzeczy takie rzeczywiste
wszystko co było i jest nieustannie

Pochylam się do uśmiechów
zbliżam do zbliżeń zapamiętanych
chwile co chwile wylatują z klatek
przezierają zza czasu, który niby to
już przeminął

Na portretach nie widać dłoni
głaszczących, podających się do uścisku
nie ma też wszystkiego utulanego delikatnie
wargami albo i ukradkiem

Słowo odkładam na półkę
staje się zbędne, kiedy na nie patrzę
zawieszam fotografie, kolejno
w różnej proporcji spamiętanych znaczeń.