Spotkanie z balladą(1)

Spotkanie z Balladą – polski cykliczny program telewizyjny emitowany w TVP2 w latach 1972-1990 i 1993-2006, było to widowisko estradowo-kabaretowe z udziałem publiczności. Niektóre części programu zostały zrealizowane tylko w wersji estradowej i nie pojawiły się w telewizji.
Telewizyjna wersja programu ma swe źródła w studenckim krakowskim cyklu estradowym Wieczór w Nowym Żaczku, którego kolejne odcinki nazywały się Spotkanie z Balladą, a rozpoczęły się w roku 1968. Ich twórcą był Michał Bobrowski, a na scenie pojawiali się m.in. Krzysztof Materna, Marek Pacuła, Jerzy Stuhr, Bogusław Sobczuk. Cykl ten skierowany był głównie do młodzieży akademickiej. Kiedy w 1972 Bobrowski został kierownikiem Redakcji Rozrywki TVP, postanowił przenieść widowisko na ekrany telewizyjne. Pierwszy odcinek Spotkania z Balladą wyemitowano 31 grudnia 1972 roku w II programie Telewizji Polskiej. Pierwsze dziesięć odcinków Telewizyjnych Spotkań z Balladą prowadzili ich współscenarzyści – Bogusław Sobczuk i Jerzy Stuhr (scenariusze pisali wspólnie z Bobrowskim). Oprawę muzyczną pierwszych telewizyjnych spotkań przygotowywał Antoni Mleczko, jednego spotkania – Andrzej Zieliński i Skaldowie (m.in. przebój Wszystko kwitnie w koło – Wiosna po raz pierwszy zagrano w Spotkaniu ... ). Regularnie występowali w Spotkaniach m.in. Andrzej Sikorowski, Mieczysław Grąbka, Marek Litewka, Grzegorz Rekliński, w epizodach pojawiali się Jan Nowicki, Bogdan Smoleń, Teresa Budzisz-Krzyżanowska, Edyta Wojtczak, Jan Suzin, Bogusław Linda – niektórzy już wówczas sławni, niektórzy kompletnie wtedy nieznani szerszej publiczności. Spotkania realizowano w Krakowie, występowali w nich głównie aktorzy scen krakowskich i studenci krakowskiej PWST.

Wkrótce okazało się, że formuła programu nie podoba się ówczesnym władzom, specjaliści od cenzury uważali, że za bardzo eksponuje zachodnią kulturę. Ponadto wiele fragmentów było przed emisją telewizyjną usuwanych przez cenzurę. Jeden z odcinków (Opolskie Spotkanie z Balladą), który otrzymał Nagrodę Dziennikarzy, nie został dopuszczony do emisji w telewizji aż do roku 1980. Istniała też poważna obawa, że program zostanie całkowicie zdjęty z anteny.

W roku 1976 współpracę z programem zakończyli Jerzy Stuhr i Bogusław Sobczuk, jedno spotkanie prowadził Jerzy Święch, a kilka następnych Tadeusz Bradecki i Marcin Sosnowski. W programie pojawiali się ówcześni studenci IV roku krakowskiej PWST, w tym Leszek Benke. Ten aktor zdecydował się jednak podjąć pracę w teatrze w Łodzi. Następnie zmieniła się nieco formuła programu, który miał odtąd wyraźniejszą linię dramaturgiczną. Po odejściu z programu T. Bradeckiego i M. Sosnowskiego (koło 1978 r). pojawiły się w nim nowe postacie – Kierownik, którego grał Feliks Szajnert, oraz Panna Marysia, w którą wcieliła się Ewa Kolasińska.

W latach 80. do Spotkania z Balladą powrócił L. Benke i został jego gospodarzem. Bobrowski nawiązał też współpracę z Irosławem Szymańskim z kabaretu Loża 44. W tym czasie oprócz telewizyjnych realizacji Spotkań... artyści wystawiali spektakle w wielu polskich miastach. Trwało to do 1990 roku, a wkrótce M. Bobrowski zdecydował się przejść na emeryturę i rozstać z telewizją. Jednak kiedy w 1993 roku telewizja zasygnalizowała, że chciałaby ponownie z nim współpracować, powstał kolejny odcinek programu, a niedługo później Spotkanie z Balladą stało się regularnym elementem ramówki programu II TVP.

Z przyczyn złego stanu zdrowia na początku XXI wieku Michał Bobrowski musiał zrezygnować z intensywnej pracy nad programem, a w telewizji oprócz nielicznych premierowych emisji pojawiło się wiele powtórek starszych odcinków.

Obecnie Spotkanie z Balladą istnieje głównie w wersji scenicznej, chociaż nie jest wykluczone, że pojawią się jeszcze premierowe odcinki w telewizji.

• Pobierz folder
• Zachomikuj folder