Out 1 (Jacques Rivette 1971) 2 - De Thomas a Frederique - w oryginale, po francusku z wklejonymi włoskimi i angielskimi napisami.mp4

Jeden z dwustu najlepszych filmów świata 2022!
Ocena użytkowników filmwebu: 7,9



Kronika prób prowadzonych przez dwie trupy teatralne, przygotowujące się do wystawienia tragedii greckich Ajschylosa, Prometeusza w okowach i Siedmiu przeciw Tebom. Perypetie bohaterów, zarówno postaci scenicznych, jak i zaprzątniętych codziennością aktorów, stanowią odbicie zagadkowej historii tajnego bractwa w Paryżu.

Drugi segment monumentalnego dzieła Jacques'a Rivette'a. Na tym etapie film urasta do rangi osobnego świata, pozbawionego wyraźnych granic, nieustannie się rozrastającego. Paryż jest przepastny i chaotyczny. Bliźniacze trupy teatralne pracują nad inscenizacjami sztuk Ajschylosa, a dwoje flanerów odbywa swoje odyseje. Kolejne poszlaki wskazują na to, że gdzieś w mieście działa grupa spiskowców.

"Out 1" to nie jest jednak czytelna intryga prowadząca nas do zaskakującej puenty. Mamy do czynienia z kinem łączącym różne dziedziny sztuki i cytującym dziesiątki autorów. Reżyserzy zlepili swoje największe inspiracje. Na samym szczycie tej układanki jest teatr, a co za tym idzie aktorzy. W trwających ponad kwadrans sekwencjach prób, obsada pokazuje jak bardzo każde z nich potrafi władać swym ciałem. Dla aktorów nie istnieje intymność, szukają odpowiedniego tonu w jakim mogą wypowiadać zdania, krzyczą, wiją się na podłodze, albo też pozostają bez ruchu mimo zewnętrznych ingerencji. Omawiane dzieło stanowi wręcz hołd dla wszystkich występujących na scenie, ukazując jak wiele musi umieć osoba realizująca reżyserskie wizje. To zbiór imponujących scenicznych popisów.

Jacques Rivette i Suzanne Schiffman starają się także poszerzyć język kina. Eksperymentują z tysiącem możliwości jakie daje kamera. Każą postacią filmowym odgrywać emocje między tłumem ludzi nieświadomych uczestnictwa w projekcie, czasami puszczają taśmę od tyłu, wplatają w istotne sekwencje nic nieznaczące pejzaże... "Out 1" to niekończące się poszukiwanie możliwości. Nawet jeśli znalezione rozwiązania wydają się nie mieć znaczenia fabularnego. Istotne jest jednak że zastosowana narracja wpłynęła znacznie na język kina. Nieograniczeni ramami czasowymi twórcy pozwolili sobie na przedstawianie niektórych czynności tyle ile trwają rzeczywiście, wytwarzając poczucie realności Wydarzeń. Zupełnie jakbyśmy podglądali przez dziurkę od klucza własnych sąsiadów. Rzadko kiedy możemy poczuć taką bliskość z postaciami i podobne zjawisko można było zaobserwować choćby w "Szatańskim tangu". Inną ciekawostką jest to w jaki sposób splatają się wątki. Tutaj przypadkiem jedna postać mija drugą na ulicy, co później w kinie było dość częstym zabiegiem. Niewątpliwie mamy więc do czynienia z prekursorskim podejściem.