Schizofrenia. Lektor PL.avi
Download: Schizofrenia. Lektor PL.avi
Pobierz plik439,25 MB
Czas trwania: 57 min
Lektor PL
W Związku Radzieckim w latach 1967-87 z powodów politycznych uznano za chorych psychicznie, poddano leczeniu i pozbawiono praw obywatelskich ponad dwa miliony ludzi. Tzw. "schizofrenia bezobjawowa" pozwalała uznać za chorego psychicznie każdego. Realizatorom udało się wejść z kamerą do, dotychczas niedostępnych i znanych jedynie z literatury, "psychuszek" w Rosji i na Ukrainie.
W Związku Radzieckim w latach 1967-87 z powodów politycznych uznano za chorych psychicznie, poddano leczeniu i pozbawiono praw obywatelskich ponad dwa miliony ludzi. Tzw. "schizofrenia bezobjawowa" pozwalała uznać za chorego psychicznie każdego. Realizatorom udało się wejść z kamerą do, dotychczas niedostępnych i znanych jedynie z literatury, "psychuszek" w Rosji i na Ukrainie.
Komentarze:
Aby dodawać komentarze musisz się zalogować
Inne foldery z plikami do pobrania
-
! mistrzowie kina -
! filmowa -
! W języku angielskim -
25 Beautiful Homes and Beautiful Kitchens -
3D -
Absolwent [1968] -
Alanis Morissette - Jagged Little Pill -
Aretha Franklin -
Autor -
Bagdad Cafe [Ost] -
Beautiful Kitchens -
Cannes -
Control -
Creed -
Cuda medycyny -
Cudowny lek - Dekada ludzkiego genomu -
Dan Ariely - Predictably Irrational -
Facet też kobieta -
Federico Fellini -
Filmy świata -
Jagodowa miłość -
Jak stworzyć bijące serce -
Japonia-architektura,wnetrza,ogrody -
Klasa średnia -
Księga Dżungli (audiobook) -
LGBT -
Meandry czytania -
Medycyna frontowa -
Neurolodzy -
Nie umieraj młodo 1, 2 -
Oliver Koletzki -
Oliver_Koletzki-Karambolage_8430005886 -
Oni -
Operacja na mózgu -
Opowieści z Narnii mp3 -
Patrice Chéreau -
Przemówienia, które zmieniły świat -
Rentgen Ziemi -
Rozkosz i ból -
Sekrety serca -
Skan ciał -
Sztuka kochania -
Tajniki bólu -
Tajniki krwi. Dobra krew -
Trzewia -
Vicky Cristina Barcelona Soundtrack -
Wykluczeni -
Wyprawa -
Zaufaj lekarzowi 1, 2, 3, 4 -
Zdumiewający ludzki organizm
Inne pliki do pobrania z tego chomika
W post-sowieckiej Rosji są tysiące bezdomnych dzieci ...
"Czekając na sobotę" to dokument o nudzie na prowinc ...
"Czekając na sobotę" to dokument o nudzie na prowincji. Tam, gdzie młodym ludziom los w spadku zostawił beznadzieję i niechęć do robienia czegokolwiek poza oczekiwaniem na ten jeden dzień - na sobotę. Jak mówią bohaterowie filmu, sobota jest spełnieniem, ładowaniem akumulatorów na kolejny, monotonny tydzień, odstresowaniem się, piciem i oglądaniem w dyskotece erotycznego show. Sensem życia staje się czekanie. I szukanie kumpla, który zgodzi się w sobotę nie pić i zawieźć starym gratem na pobliską imprezę. Bo sobota jest magią, treścią i celem życia. Dotknięcie erotycznej gwiazdki z dyskoteki, nakręcenie jej występu telefonem komórkowym i oglądanie potem filmiku to tematy do rozmów na kolejny tydzień. A ci, którym nie udało się znaleźć trzeźwego w sobotę, przy piwku, w autobusowej wiacie, sączą opowieści o minionych dyskotekach, o bójkach, dziewczynach i planach, które nie sięgają dalej niż kolejna sobota.
Twórcy serialu odkrywają przed nami mroczne tajemn ...
Twórcy serialu odkrywają przed nami mroczne tajemnice różnych kultur oraz ich członków. W programie nie ma tabu - mówi się w nim o tym, co niekiedy przekracza granice naszej wyobraźni.
Śmierć stanowi temat tabu dla większości kultur. W programie poznamy ludzi, którzy stykają się z nią każdego dnia.
Wstrząsający dokument o mieszkańcach starej, zniszcz ...
Wstrząsający dokument o mieszkańcach starej, zniszczonej kamienicy przy ulicy Foksal 13 w Warszawie. Autor dokumentu, Cezary Ciszewski wkracza w środowisko narkomanów z początku myśląc że są to całkowicie odmienni ludzie, jednak życie szybko przekonuje go, iż są tacy sami jak on. Po pewnym czasie sam zaczyna ćpać, najpierw pali skręty, potem zaczyna jak inni "dawać sobie w żyłę". Mieszkańcy kamienicy nazywają siebie "załogą F-13", ich życie codzienne składa się na moment ćpania i czas, w którym zarabiają na mieście pieniądze na następne działki, większość z nich nie wychodzi z ćpania i umiera.
Dokument autorstwa Ewy Świecińskiej. Film ten opowia ...
Dokument autorstwa Ewy Świecińskiej. Film ten opowiada historię balsamisty zwłok. Ireneusz Migdał ma 34 lata i od 12 lat pracuje w kostnicy, szykując ciała zmarłych do pogrzebu. Przyzwyczaił się do swojej pracy, czerpie z niej siłę i spokój. Rodziny chcące zabalsamowania ciał swoich bliskich, zwracają się do niego.
Tak mocnego i pełnego brutalności filmu dawno w p ...
Tak mocnego i pełnego brutalności filmu dawno w polskiej telewizji nie było. W cyklu „Klasyka filmowego dokumentu” TVP Kultura przypomni słynny obraz Jeana-Luca Magnerona z 1973 roku – o kulcie zmarłych praktykowanym w Afryce, a potem także także Brazylii i na Haiti.
Wudu kojarzy się najczęściej z nakłuwanymi laleczkami, tu oglądamy jego pełne oblicze. Człowiek zachodniej cywilizacji nie jest w stanie objąć rozumem okrucieństwa, które kapłani i ich straż przyboczna zadają dzieciom i dorosłym.
Realizacja tego filmu była możliwa, dzięki – jak twierdzi reżyser – przyjaźni nawiązanej z jednym z naczelnych kapłanów. To elita społeczności w każdej z wiosek uprawiających wudu. W filmie najpierw oglądamy „święty letarg”, w który zapadają kobiety przeznaczone na ofiary składane bóstwom.
Podane im narkotyki, wytworzone z kory drzew, sprawiają, że mieszkanki wioski zapadają w tygodniową śpiączkę. Ale najbardziej drastycznie wygląda w kulcie wudu inicjacja młodych dziewcząt i chłopców. To głównie przez te sceny film powinien być opatrzony zapowiedzią „tylko dla dorosłych”.
Pierwszy etap inicjacji trwa siedem miesięcy, podczas których dziewczynki – także z pomocą substancji odurzających – są przygotowywane do bycia dobrą żoną. Końcowy obrzęd to nacinanie tępym nożykiem twarzy, piersi i reszty ciała. Jeśli któraś choćby stęknie z bólu, zostanie przez społeczność odrzucona.
Chłopcy przez te siedem miesięcy muszą chodzić zgarbieni, z lewą ręką za plecami. Każde odstępstwo od tej zasady wywoła gniew bóstw. Po kolejnych trzech latach, wypełnionych cierpieniem i bólem, chłopcy ruszają do większych osad, by... żebrać na ulicach. Owszem, rodzice mogą ich wykupić z rąk kapłana, ale często przekracza to ich możliwości.
Dokument Magnerona jest wstrząsający i tylko dla widzów o naprawdę mocnych nerwach. Jeśli zatem widok krwi na ekranie sprawia, że państwo bledną, zdecydowanie radzę zmienić kanał. Dla ludzi ciekawych świata i tego, co kryje się pod niewinnym pojęciem „innej kultury” – lektura obowiązkowa.
"Królik po berlińsku" znalazł się wśród pięciu fil ...
"Królik po berlińsku" znalazł się wśród pięciu filmów dokumentalnych kandydujących do Oscara 2010 w kategorii najlepszy dokument krótkometrażowy. Za swój film Bartek Konopka dostał już wcześniej m. in. Złotego Lajkonika na 49. Krakowskim Festiwalu Filmowym i nagrodę na festiwalu Hotdoc w Toronto.
Opowieść o królikach żyjących w sąsiedztwie muru berlińskiego, mimowolnych świadkach burzliwej, powojennej historii miasta i dzielącego go muru. Prowadzona zza kadru, pełna absurdalnego humoru narracja o codziennym bytowaniu królików przeradza się niepostrzeżenie w opowieść o ludziach, mieszkańcach nie tylko Berlina Wschodniego, ale i całej NRD, poddanych wbrew woli, społecznemu i politycznemu eksperymentowi, odciętych dosłownie i w przenośni murem od reszty świata. Dziwnym trafem, historia tamtejszych królików stanowi wierne odbicie historii ludzi. Przed wojną Plac Poczdamski był tętniącym życiem fragmentem Berlina. Po wojnie zamienił się w dziką łąkę, na której wkrótce zaczęły powstawać ogródki działkowe. W poszukiwaniu pożywienia ściągały tam dzikie króliki z całego miasta. Ale pewnego dnia na łące pojawili się żołnierze, którzy poprowadzili przez środek zasieki z drutu kolczastego, by niebawem zastąpić je wysokim, ceglanym murem zwieńczonym opaskami z drutu. Ludzie stawali po obu stronach muru na różnych skrzynkach i stołkach, zaglądali na drugą stronę, machali do siebie, wysyłali sygnały świetlne, wypatrywali się przez lornetki, ustawiali transparenty, coś wykrzykiwali. Króliki nie rozumiały z tego nic, mogły się tylko przyglądać. Krzyki płoszyły je, choć z czasem zwierzęta zaczęły się do nich przyzwyczajać. Jednak ludzie zachowywali się coraz dziwniej. Niektórzy próbowali przeskoczyć mur, potem szybko przebiec szeroki pas ziemi i przedrzeć się przez zaporę z drutu kolczastego. Czasami im się to udawało, więc niebawem zamiast drutów pojawił się drugi mur. Pomiędzy murami ciągnął się pas ziemi niczyjej. Teraz już ucieczka była dużo trudniejsza, zwłaszcza że wzdłuż muru krążyli uzbrojeni żołnierze z psami i wyłapywali desperatów. Niekiedy do nich strzelali, mimo że każdy strzał wymagał udokumentowania w raporcie. Do królików, które też znalazły się między murami, nie strzelano, widać nie zasługiwały na raporty, ale stały się więźniami. Nawet jeśli biegły długo wzdłuż muru, nie mogły opuścić swojego terytorium, a jedynie wrócić w to samo miejsce.
17-letnia Natasza znana jest w całej Rosji. Posiad ...
17-letnia Natasza znana jest w całej Rosji. Posiada zdolności widzenia wnętrza ludzkiego ciała. Dzięki temu dostrzega choroby. Kiedy wraca ze szkoły, oczekuje na nią długa kolejka ludzi potrzebujących pomocy. Niedawno została zaproszona do USA, gdzie przejdzie specjalistyczne testy i rozpocznie studia na akademii medycznej.
55-letni Rudy Santos z Filipin posiada czworo rami ...
55-letni Rudy Santos z Filipin posiada czworo ramion i trzy nogi. Mężczyzna jest dotknięty jednym z najrzadszych znanych człowiekowi stanów - ma pasożytniczego bliźniaka. Dzięki tej patologii zyskał rozgłos - objeżdżał karnawały i pokazy odmieńców w latach 70. i 80. Dziś żyje on w odosobnieniu i biedzie. Dla dobra własnego i rodziny postanawia zasięgnąć rady specjalistów. Rudy prosi o fachową opinię Vicente Gomeza - najbardziej uznanego na Filipinach autorytetu w dziedzinie rozdzielania bliźniąt syjamskich. Chory dowiaduje się wreszcie, jak ukształtowany jest w nim jego brat bliźniak oraz czy w tak zaawansowanym wieku może poddać się operacji. Jednocześnie musi zdecydować, czy korzyści z darmowej i mogącej odmienić jego życie operacji przeważają nad ryzykiem, z jakim wiąże się ten skomplikowany zabieg.
40-letni Jose Rafael Marquez Ayala z pozoru jest p ...
40-letni Jose Rafael Marquez Ayala z pozoru jest przeciętnym obywatelem Portoryko. Ten stary kawaler zarabia na życie reperując telewizory. Mężczyznę cechuje jednak to, iż potrafi on znosić ogromne wstrząsy elektryczne z różnych urządzeń, w tym magistrali wysokiego napięcia w dużych budynkach, nie ponosząc przy tym żadnych obrażeń i nie odczuwając bólu. Tę niezwykłą przypadłość odkrył przypadkowo już we wczesnej młodości. Okazuje się też, że Jose nie jest odosobnionym przypadkiem. Debbie z Brighton w Wielkiej Brytanii twierdzi, że potrafi włączać i wyłączać światła siłą woli. Jej dar, zwany syndromem zakłócania pracy świateł ulicznych (w skrócie SLI), ujawnia się w chwilach zwiększonych emocji. Z kolei 72-letni Chińczyk Zhang Deke utrzymuje, że stale "doładowuje się" elektrycznością o mocy 220V.