heptakodium.jpg

Heptakodium chińskie

Heptacodium miconioides


Gatunek pochodzący z Chin i tam znajdujący się na liście roślin
zagrożonych wymarciem. Po raz pierwszy został znaleziony na początku XX wieku przez podróżnika i "łowcę roślin" Ernesta Wilsona w zachodnich Chinach. Jednak do lat osiemdziesiątych krzew ten w ogóle się nie rozpowszechnił. Dopiero w 1981 roku wyprawa chińsko-amerykańska znalazła jeden jego okaz i od niego pochodzą wszystkie egzemplarze rosnące obecnie w ogrodach botanicznych świata. Roślina ta staje się ostatnio u nas modna, choć na razie tylko w ogrodach botanicznych, a szkoda bo jest wyjątkowej urody, a na dodatek odporna na nasze warunki klimatyczne i łatwa w uprawie.



Jest to duży i szybko rosnący krzew, cenny ze względu na

późne kwitnienie i jesienne przebarwienie liści. Z wiekiem

tworzy zwykle kilkupniowe formy drzewkowate

o wyprostowanym pokroju. Może być również prowadzony

w formie jednopniowej.

Najstarsze okazy w Polsce mają obecnie 5 m wysokości.



Charakterystyczna dla tego gatunku jest silnie łuszcząca się

jasna kora oraz jajowate liście z zaostrzonym wierzchołkiem,

na których obok nerwu głównego, po obu jego stronach

przebiegają dwa równoległe nerwy.

Kwiaty ukazują się wyjątkowo późno, bo dopiero we wrześniu.

Są białe, drobne, czteropłatkowe i przyjemnie pachną.

Umieszczone są w gęstych, licznych wiechach na

końcach pędów. Wewnątrz wiechy kwiaty zebrane są w okółki,

zwykle po 7 sztuk, stąd nazwa angielska rośliny

- Seven Son Flower.

Zaraz po przekwitnięciu pojawiają się owoce - drobne torebki

z wydłużonymi czerwonymi działkami kielicha, do złudzenia

przypominające kwiaty i równie jak one - dekoracyjne.

W naszym klimacie niekiedy dojrzewają przed mrozami.


Warto dodać, że Heptakodium jest cenną rośliną pszczelarską.


Warunki uprawy:

- odporna na nasze mrozy,

- charakteryzuje się szybkim wzrostem i niewielkimi

wymaganiami co do gleby, która nie powinna być jednak

zbyt wilgotna,

- preferuje pełne nasłonecznienie.